Kapitan William Ewart Fairbairn urodził się 28 lutego 1885 roku w Surrey w Angli. W wieku 15 lat był czeladnikiem kuśnierskim w Londynie, gdy zobaczył plakat rekrutacyjny Royal Marines.

Pomimo iż nie był pełnoletni, lokalny rekrutujący sfałszował jego papiery i Fairbairn wstąpił do Marines. Tu otrzymał pierwsze wyszkolenie w walce wręcz. W latach 1901 – 1907 został skierowany do Korei, gdzie uczył się różnych sztuk walk tam uprawianych. W Korei był przydzielony do British Legation Guard, a potem stacjonował w Szanghaju w Chinach. Od 1907 do 1940 roku był przydzielony do International Police Force w Szanghaju w Chinach.

Uważano to za najtrudniejszy przydział na świecie. Miasto było przepełnione gangsterami i zabójcami; doświadczył tam napadu, który niemal zakończył się jego śmiercią. Kryminaliści byli zamieszani w wymuszenia, niewolnictwo, prostytucję, porwania dzieci i przemyt. Aby z nimi walczyć, zorganizował i poprowadził słynny Szanghajski Oddział Prewencji. Gangsterzy w Szanghaju zdobyli sobie reputację najbardziej bezwzględnych na świecie. System walki Fairbairna został stworzony, żeby umożliwić policjantom zmierzenie się z gangsterami, których mieli kontrolować. Musiał być efektywny zarówno w walce wręcz, jak i walce z bronią. Musiał być efektywny i przynosić szybko rezultaty. Czasami funkcjonariusze Fairbairna musieli walczyć z jednym, a czasami z kilkoma gangsterami samemu, bez wsparcia. Fairbairn stał się znany w tych czasach z powodu swej twardości i tego, że był bezlitosny. Uczył się różnych sztuk walki, ćwiczył z głównym instruktorem Kung Fu Cesarza Chin i jego osobistym ochroniarzem Yin Fu.

W 1925 w Szanghaju wybuchły zamieszki i przemoc gawiedzi była nie do okiełznania. Szanghajski Oddział Prewencji Fairbairna był wykorzystywany do pacyfikacji tych zamieszek. W 1925 Fairbairn napisał swoją pierwszą książkę o używaniu w walce M1911, pistoletu kaliber 45. W roku 1926, napisał książkę „Defendu” o walce wręcz. Książka ta stała się instrukcją treningową dla różnych wydziałów policji. Podczas tego okresu Fairbairn napisał również „Shooting to Live”.

Fairbairn był specjalistą od bagnetu i napisał Brytyjski program szkolenia walki bagnetem. Spędził trzy i pół roku trenując z profesorem Okada Ju Jutsu i był drugim białym, który kiedykolwiek został nagrodzony czarnym pasem w Judo i Jujitsu osobiście przez Jigaro Kano. Trenował się w Kodokan w Japonii od 1918 aż do 1931 roku. To uświadamia jego umiejętności w walce, zdobył pierwszego dana w 1926 roku i drugiego w 1931.

Kiedy wybuchła II Wojna Swiatowa Fairbairn przeniósł się z powrotem do Anglii, żeby uczyć systemów walki komandosów Brytyjskich i jednostki desantowe. Fairbairn zaczął uczyć walki wręcz w Special Training Center w Lachailort w Scotland. Trenował takie specjalistyczne jednostki jak Secret Service, Special Operation Executive, British Commandos, M19 saboteurs, Special Air Service (SAS) włączając Stirling Brothers i Mad Mike Calvert, Kanadyjską Special Service, Office of Strategic Services (OSS), U.S. Marines i inne agencje. Znane kursy cichego zabijania zostały stworzone do użycia, gdy ktoś stracił broń lub gdy broń nie powinna być używana. Ten kurs był podzielony na sześć segmentów.

W 1941 roku Wilkinson Sword stworzyło pierwszy z noży szturmowych zaprojektowanych przez Fairbairna Sykesa (tzw. Commando Dagger). Fairbairn i Applegate zaprojektowali później wspaniały nóż Applegate’a Fairbairna, ale nie był on nigdy masowo produkowany, gdyż wojna się już kończyła, aż do wielu lat później po zakończeniu wojny i śmierci Fairbairna.

Fairbairn poznał Rexa Applegate’a z OSS i wspólnie nauczali America’s Spies and Assassins. W końcu Wild Bill Donovan z OSS przekonał Brytyjczyków, żeby pozwolili Fairbairnowi pracować wyłącznie z OSS nad ich sekretnymi opracjami. Fairbairn został awansowany do rangi pułkownika.

Później Fairbairn napisał książkę o walce pod tytułem „Get Tough”. Był to końcowy efekt jego prac w cywilnej walce wręcz. Była pełna graficznych łatwych do zastosowania instrukcji prowadzących do wygranej i pozbycia się oponenta zanim zorientuje się co go uderzyło.

Gdy skończyła się Druga Wojna Swiatowa Fairbairn miał sześćdziesiąt lat i wciąż był aktywny. W 1950, Fairbairn przeniósł się do Singapuru i odgrywał znaczącą rolę w rozwijaniu szwadronu prewencji jednostek Policji. W 1956 roku został zatrudniony przez policję Cypryjską i uczył walki wręcz, kontrolowania zamieszek oraz strzelania wojskowego.

Umarł 20 czerwca 1960 w swoim domu w Anglii. Jest bez wątpienia jednym z głównych pionierów systemów wojskowych w XX wieku. Metody walki Fairbairna działały i są wciąż nauczane dzisiaj. Jego uczniowie nadali mu pseudonim „Diakon”, Fairbairn nigdy nie przeklinał, nigdy nie pił. Był cichym człowiekiem o manierach dżentelmana. Spędzał cały czas będąc zaangażowanym w walkę w kontakcie bezpośrednim i nie miał innych hobby czy zainteresowań. Nie był typem akademika, nie czytał książek, był człowiekiem czynu i pionierem na tym polu. Jest prawdopodobnie najbardziej znanym instruktorem walki wręcz systemów wojskowych w XX wieku. Jego wyczyny i metody nauczania są wciąż omawiane przez elitarne jednostki na całym świecie.